Наќшбозї дар либос ба ман замони њиндуњо, ковбойњоро ба хотир овард. Ин зану шавхарро хам осуда ва хам ба хаячон меовард. Бача духтарро дар оғӯш ба хона овард ва ӯ худро поин карда, бо даҳони пурқувваташ ба минати моҳирона шурӯъ кард. Духтарак пас аз он ки дар оғӯшаш ғусса карда, пойҳояшро паҳн карда, бори дигар ин корро мекард. Ҷинсӣ дар диван пас аз саҳнасозӣ муваффақ шуд.
Малламуйҳои баркамол як бачаи ҷавонро дастгир карда, дар бораи он ки чӣ гуна онҳо дар ҷавонӣ ба бачаҳо писанд меомаданд, дарс нишон доданд. Бача, бо ифодаи чеҳрааш, хеле қаноатманд баромад.